Skarby z kapsuły czasu

Dzisiaj w szafie znalazłem mój stary dysk twardy (512 MB). Po podłączeniu go do komputera moim oczom ukazały się skarby jakie na nim ukryłem ponad 14 lat temu. Poniżej znajdują się dwa wiersze, które przekazał mi mój kolega Paweł D. będący zarazem autorem pierwszego z nich. Wiersz powstał po obejrzeniu filmu Titanic z 1997 roku.

Miłość Titanica

Kochać – to marzyć
Kochać – to śnić
Kochać – to ubóstwiać
I zawsze z Tobą być
Miłość to pragnienie
Całować Twoje usta
Miłość to uczucie
Niezdolne do oszustwa
Nie odrzucaj uczuć
Mówiących "Kocham Cię"
Wypełniasz moje serce
Bo wciąż o Tobie śnię


Drugi wiersz jest bardziej osobisty, a jego domniemanym autorem jest Gustaw Bujanowicz. Wiersz również przekazał mi Paweł, a ja przechowywałem go od tamtego czasu podziwiając talent autora.

Pamiętnik małej dziewczynki

Pod stertą potarganych kartek
Pstrokaty śladami szminki
Znalazłem cieniutki zeszyt:
Pamiętnik Małej Dziewczynki
Na pierwszej stronie znak krzyża
I napis: Życie to trwoga
Pod spodem z dużej litery:
JA, DZIECKO GORSZEGO BOGA
Kto mógł się tak podpisać?
Kto w sercu ma tyle złości?
Komu tak życie dopiekło,
Że nie ma w nim krzty radości?
Łamiąc wewnętrzne opory
Przewracam kolejną stronę
Pusta, lecz ślady mi mówią:
Było tu zdjęcie wklejone!
Dobrze, że terkot budzika
Przerwał te senne marzenia
Bo chyba nie chciałem wiedzieć
Czyje to były wspomnienia...
Do dzisiaj dobrze pamiętam
Radość, że sen ten przerwałem...
Znaleźć tam zdjęcie mej córki
Po prostu bardzo się bałem...