Zbiór stworzyłem na podstawie informacji wyciągniętych z różnych miejsc w Internecie, a także z pomocą Braci. Z kart biblijnych wiemy jedynie o tym co przytrafiło się Judaszowi, Janowi Apostołowi, Janowi Chrzcicielowi oraz Szczepanowi. Pozostałe informacje pochodzą z pozabiblijnych źródeł historycznych oraz wczesnych tradycji chrześcijańskich.
Andrzej (brat Piotra)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez ukrzyżowanie. Nie został jednak przybity do krzyża, a jedynie przywiązany do niego. Krzyż miał postać litery "X". Zginął w Patrii, Achaii w południowej Grecji. Wisiał na krzyżu żywy przez dwa dni, przez cały czas nawołując przechodniów do nawrócenia.
Bartłomiej (Nataniel)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez obdarcie ze skóry i powieszenie głową w dół przez bałwochwalców z Armenii (tereny Azji Zachodniej w pobliżu Turcji). Bartłomiej podróżował najwięcej spośród pozostałych uczniów po śmierci Jezusa. Głosił dobrą nowinę w Mezopotamii (obecnie Irak), Persji (Iran), Etopii, Arabii oraz Indiach.
Jakub Większy (syn Zebedeusza, brat Jana)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez ścięcie lub w wyniku ran dokonanych mieczem przez Heroda Agryppę około roku 44. Zginął w pobliżu Palestyny i niedaleko miejsca, gdzie głosił ewangelię Żydom z Judei. Jego oskarżyciel nawrócił się słysząc o odwadze Jakuba i w wyniku tego zostali ścięci razem.
Jakub Mniejszy (syn Alfeusza)
Był pierwszym biskupem w Jerozolimie. Został stracony na początku lat 90 poprzez zrzucenie ze szczytu świątyni w Jerozolimie. Następnie został ukamienowany i zginął przez uderzenie maczugą w głowę.
Jan (umiłowany przez Jezusa, syn Zebedeusza, brat Jakuba Większego)
Będać już w dojrzałym wieku spisał ewangelię. Znał treści poprzednich dlatego w swojej opisał wszystko to co zapamiętał, a czego zabrakło u Mateusza, Marka i Łukasza. Jego matką była Salome (rodzona siostra matki Jezusa). Był uczestnikiem soboru Jerozolimskiego. Przebywał na Górze Przemienienia, stał pod krzyżem, a także jako pierwszy razem z Piotrem podbiegł do grobu. Umarł śmiercią naturalną. Jedyny z apostołów, który nie umarł śmiercią męczeńską. Został wygnany przez cesarza rzymskiego Domicjana na wyspę Patmos, gdzie spisał treść Objawienia. W późniejszym czasie został uwolniony i wyjechał nauczać w Turcji. Zmarł w wieku około 100 lat (w trzecim roku panowania Trajana) w Efezie, gdzie wcześniej założył kościół (według relacji Euzebiusza).
Juda (Tadeusz)
Napisał księgę Judy. Zginął śmiercią męczeńską pobity kijem, a następnie ukrzyżowany w 72 roku w mieście Edessa w Turcji podczas podróży misyjnej do Persji (Iran).
Judasz (Iskariota)
Zginął powiesiwszy się po tym jak zdradził Jezusa. Jego śmierć została zapisana na kartach biblijnych.
Mateusz (Levi)
Według informacji od Papiasza spisał on Słowo Pańskie w języku hebrajskim. Jego ewangelia powstałą między rokiem 50, a 60. Pisał do chrześcijan wywodzących się z Żydów. Mateusz był poborcą podatkowym. Zginął śmiercią męczeńską około 60 roku. Został zabity poprzez przybicie kołkiem do ziemi. Głosił ewangelię w Etiopiii (Afryka). Powodem wykonania wyroku było kwestionowanie moralności króla.
Szymon Piotr (Skała Kamień/Petros)
Zgodnie z legendą rozpowszechnianą przez Kościół Rzymsko-Katolicki, zginął śmiercią męczeńską w Rzymie około roku 68 z ręki Nerona poprzez ukrzyżowanie. Został powieszony do góry nogami na własne życzenie, ponieważ nie uważał się za godnego ukrzyżowania jak Jezus. Możliwe również, że zginął w Cezareii.
Papiasz podaje informacje o tym, że Piotr zasiadał w biskupstwie antiocheńskim.
Filip
Według tradycji był torturowany, został przebity żelaznymi hakami w kostkach u nóg i powieszony do góry nogami. Głosił do swojej śmierci w roku 54 w Heliopolis w Egipcie. Zaniósł dobrą nowinę do Frygii, która znajdowała się w rzymskiej prowincji w Azji w pobliżu Efezu (Turcja).
Szymon (Kananejczyk, nazywany Zelotą)
Uważa się, że służył głównie w Jordanii. Zginął śmiercią męczeńską przez ukrzyżowanie na terenach Wielkiej Brytanii w 74 roku, następnie został przepiłowany na pół.
Tomasz (Didymus)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez przebicie włócznią w Indiach. Głosił dobrą nowinę w Partii (Iran) i w Kerali (południowe Indie), gdzie do dziś istnieje kościół Mar Thoma.
Marek (Jan Marek)
Był tłumaczem i uczniem Piotra. Ani Pana nie słyszał, ani nie należał do jego orszaku. Spisał ewangelię (nie spisał wszystkiego w kolejności) na podstawie tego co przechowywał w pamięci (po tym co usłyszał od Piotra). Mieszkał w Jerozolimie. Kuzyn Barnaby. Był założycielem pierwszej szkoły chrześcijańskiej w Egipcie. W latach '50 przebywał w Aleksandrii i głosił ewangelię. Kontynuował służbę ludzkości aż do śmierci po tym, jak został torturowany i uwięziony około 68 roku naszej ery. Kiedy Marek wrócił do Aleksandrii, bałwochwalcy miasta mieli niechęć do jego wysiłków, ponieważ odwracał Aleksandryjczyków od kultu ich tradycyjnych bogów. W roku 68 założyli mu linę na szyję i ciągnęli po ulicach, aż umarł. Jego szczątki nie zaznały spokoju, gdyż zostały skradzione przez dwóch kupców weneckich – szczątki ukryli w słoninie i wieprzowinie po to, aby władze muzułmańskie (sprawujące kontrolę) niczego nie odnalazły. Po sprowadzeniu relikwii do Wenecji wybudowano tam bazylikę, a sam Marek stał się patronem tego miasta.
Polikarp oraz Papiasz byli uczniami Jana Marka.
Łukasz (lekarz)
Spisał ewangelię (po śmierci Pawła, ok. roku 70) i dzieje apostolskie. Pochodził z Antiochii. Z zawodu lekarz, uczeń Pawła. Zginął śmiercią męczeńską powieszony na drzewie oliwnym. Dokument zwany Prologiem Antymarcjonickim, datowany na koniec II wieku, mówi, że Łukasz zmarł nieżonaty w Beocji (Teby) lub Bitynii w wieku 84 lat (pod koniec I wieku). W IV wieku zawartość jego grobu przewieziono do Konstantynopola. Między XII, a XV wiekiem jego szczątki trafiły do Padwy, a głowa powędrowała do Pragi do katedry św. Wita. W 1998 roku prawosławny biskup Teb poprosił o kilka kości, by złożyć je w Tebach. Podczas otwierania grobu przebadano szczątki, a wyniki potwierdziły, że należały one do osobnika żyjącego 1900 lat temu.
Maciej (uczeń, który zajął miejsce Judasza Iskarioty)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez ukamienowanie, a następnie ścięcie w Jerozolimie.
Paweł (Szaweł)
Spisał połowę Nowego Przymierza. Zginął śmiercią męczeńską poprzez ścięcie przez Nerona w Rzymie (prawdopodobnie około roku 63-68). Swój ostatni drugi list do Tymoteusza spisał przebywając w celi śmierci.
Jakub (przyrodni brat Jezusa)
Zginął śmiercią męczeńską poprzez zrzucenie z wysokości 100 stóp ze ściany. Wyrok wykonano po tym jak wielokrotnie odmawiał zaprzeczenia swojej wiary w boskość Jezusa. Przeżył upadek, jednak został później dobity pałkami.
Szczepan, pierwszy męczennik
Osądzony przez Sanhedryn i ukamienowany w 34 roku. Paweł (Szaweł) pilnował ubrań tych, którzy kamienowali Szczepana.
Jan (Chrzciciel/Baptysta)
Zginął w więzieniu poprzez ścięcie z rozkazu Heroda za to, że wypominał mu jego kazirodczy związek z Herodiadą, żoną swego przyrodniego brata Filipa.
